Royal Scots Greys tijdens de Slag bij Waterloo (Lady Elizabeth Butler)
"The French system of conscription
brings together a fair sample of all classes;
ours is composed of the scum of the earth,
the mere scum of the earth. It is only
wonderful that we should be able to make
so much out of them afterwards."
(Arthur Wellesley, 1ste Hertog van Wellington)

zaterdag 3 oktober 2009

Rocket Man

"That's one small step for a man, one giant leap for mankind."

Een citaat dat kleinste kind tegenwoordig zou moeten kennen. Zeker nu Frank De Winne, onze tweede 'man in space', zich in een baan om de Aarde bevindt, in het ISS (International Space Station).

Maar wat heeft Frank De Winne überhaubt te maken met de Britten tijdens de Napoleontische Oorlogen?
Hoewel er 200 jaar geleden absoluut geen sprake was van een ruimte-programma, werd er door de visionairen van toen al druk geëxperimenteerd met raketten. Nu ja, natuurlijk mag niet vergeten worden dat dat in eerste plaats te danken is aan de Chinezen die al in de 12de-13de eeuw aan de basis lagen van deze technologie. Europa kreeg de eerste keer te maken met raketaanvallen (jawel, u leest het goed) toen Genghis Khan (de Mongoolse veroveraar) op het punt stond Oost-Europa binnen te vallen.
Buskruit werd met open armen ontvangen in het Middeleeuwse Europa, maar het tijdperk van de raket bleef uit.

Voor de Britse legerleiding bleef het concept dan ook onbekend, tot de Anglo-Mysorische Oorlogen (4 in totaal, tussen 1766 en 1799) uitbraken in India. Aan de ene kant stond Groot-Brittannië en de East-India Company, aan de andere kant het pro-Franse Koninkrijk Mysore. Mysore had al jaren lang een goed georganiseerde raketartillerie, wat desastreuze gevolgen had voor de onvoorbereide Britten.
De Vierde Anglo-Mysorische Oorlog zorgde echter voor een ommekeer. Bij de aanval op Seringapatam (2 mei 1799) werd een grote voorraad raketten getroffen door de Britse artillerie, waardoor het fort in de stad explodeerde.
"Baird Storms Seringapatam" (Mary Evans)


Toen op 4 mei de laatste verzetshaarden werden gesmoord, waren al plannen gemaakt om voorraden raketten naar Groot-Brittannië te verschepen om deze te analyseren.

Een kolonel van de infanterie die bij de bestorming aanwezig was, was Arthur Wellesley, de latere Duke of Wellington. Maar dat volstrekt terzijde.

Zodus, de Britse militaire wetenschappers (van de Royal Arsenal) krijgen een hoopje raketten in handen en beslissen onmiddellijk hier hun voordeel uit te halen. De research hiervan is voornamelijk te danken aan William Congreve, die de raket analyseerde en vervolgens het concept probeerde te verbeteren (vandaar ook de naam "Congreve Rocket").
De technische details laat ik even over aan de aan de wetenschappelijk héél betrouwbare website Wikipedia:

"The rocket was made up of an iron case containing black powder for propulsion and a "cylindro-conoidal" warhead. The warheads were attached to wooden guide poles and were launched in pairs from half troughs on simple metal A-frames. The original rocket design had the guide pole side-mounted on the warhead, this was improved in 1815 with a base plate with a threaded hole. They could be fired up to two miles, the range being set by the degree of elevation of the launching frame, although at any range they were fairly inaccurate and had a tendency for premature explosion. They were as much a psychological weapon as a physical one, and they were rarely or never used except alongside other types of artillery. Congreve designed several different warhead sizes from 3 to 24 pounds. The 24 pound type with a fifteen foot guide pole was the most widely used variant. Different warheads were used, including explosive, shrapnel and incendiary. The rockets were launched using a Flintlock mechanism, triggered by pulling a long cord"


Hoewel verschillende werken over de Britse strijdkrachten het eerste gebruik van de Congreve Rocket plaatsen in 1807 bij de belegering van Kopenhagen (ik zal een van mijn volgende blogs hieraan wijden).
Niet dus. De eerste Britse raketactie vond plaats bij Boulogne, waarbij de raketten op schepen van de Royal Navy gemonteerd stonden. Een soort voorloper van de Tomahawk-raket dus.